بگو..که همیشه بهترین ها را برایم گفتی و من همیشه به این اندیشیده ام که ایا لایق شنیدنش بودم؟

بگو که کم کم دارم باور میکنم که حتی در لحظه های وحشتناک خشم هم میتوان تمام هست و نیست را فرو ریخت و انگاه شادمانه به دنبال روزنه ای از امید بود.

افسوس..من خوب مبدانم آنکس که تحقیر میکند خودش را به تصویر میکشد...من کناری می ایستم و نگاه میکنم.

همین