معجزه تو

اغازها همیشه دشوارند..حتی ساده ترینشان.و امشب چه سخت اغاز میشود.امشب که مثل هرشب به تو فکر میکنم..خانه از حضور افکارم و حضور تو سکوت میکندو جهانی بی پایان شکل میگیرد. 

انتظار چیزی نیست جز رسیدن و من و تو چقدر عاشقانه به انتظار پناه برده ایم. 

گاهی چشمانت را میبینم که از درون این شهر بی خدا به اسمان نگاه میکنی.تا چیزی بیابی.تو همواره مینالی از کثیفی ادمها..و من رنج را در چشمانت میبینم...ما دیر فهمیدیم جهانی که ساخته ایم روزی ما را از پای درخواهد اورد..ما دیر فهمیدیم خیلی دیر...که زشتی این جهان نتیجه زیباخواهی ما خواهد بود و این همه رنج نتیجه اسوده خواهی ما و این همه جنگ نتیجه صلح طلبی ما!!! 

و امروز که میخواهیم جهانی بسازیم جهانی ساخته ایم قطعه قطعه تر از همیشه... 

شاید دیگر وقت ان رسیده است که رنج و زشتی را بخواهیم...چاپلین کوچک از گریه ها گفت ما خندیدیم..تارکوفسکی از پلیدیها گفت ما زیبا دیدیم...پیکاسو از حقیقت گفت ما دروغش پنداختیم... 

و با تمامی اینها ما جهانی ساخته ایم که درد را برایمان رقم میزند..و انچه که از میان این شهر ما را به اسمان ابی میرساند ترنم عشق است که باید در دلمان بچکد... 

و من چفدر خوشحالم که ما از پس این مهم به خوبی برامده ایم...با وجود تو در این سرمای سخت من از عشق تو شعله ورم...خوشحالم...خوشبختم....من ....خوشبختم.